Heaven and Hell: how far can faith go?

Nakakatakot yung mga nababasa kong article recently tungkol sa #hell, #endoftheworld, #secondcoming at kung anu-ano pa. Sabi dito sa testimony of hell (click niyo kasi link yan dun sa article), totoo daw ang hell at malapit na nga daw ang end of the world.

Habang binabasa ko yung article, puro "oo" ang sagot ng isip ko. Kung paano kinukwento ni Angelica ang itsura ng hell, ganoon din yung iniisip ko dati sa mga kwento ni mommy, tita, teacher atbp. Madaming apoy, mabaho, tinotorture yung mga tao. Kaya naman hindi ako masyado nagulat habang binabasa ko. Mas nagulat ako sa fact na nakalimutan ko na kung gaano ka-scary yung scenario sa hell. Nakakatakot kasi nalimutan ko na sa sarili ko na ayaw kong mapunta doon, at gagawin ko lahat para mapunta sa heaven. Yan yung goal ko noong bata ako, ang huwag maranasan ang apoy ng impyerno.

Ang goal ko na kasi ngayon, makahanap ng trabaho na makaka-appreciate sa talent ko.

Sabi din sa article, nasa hell daw si Pope John Paul II. Hindi daw kasi siya naniniwala sa hell noong buhay pa siya, kaya siya nilagay doon ngayon to experience it. Mas natakot ako. Kasi, wala pa ako sa kalingkingan ng kabanalan ni Pope, pero nandoon siya, nagdurusa. Kasama din daw niya si Michael Jackson at si Selena na nagmamakawang huwag daw kantahin ang mga kanta niya, dahil may sa-demonyo ito. At ang itsura pa daw niya sa hell ngayon, kumakanta habang tinotorture. Sabi kasi, kung ano daw yung huli mong ginagawa bago ka mamatay, yun ang gagawin mo sa hell for eternity. Kaya si Selena, kumakanta ng Dreaming of You doon habang tinutusok ng spear, inuu-uod at tinotorture.

Inisip ko tuloy, madaming rason para mapunta sa impyerno. And most of the people I know, doon din pupunta. Naisip ko din naman na maaaring propaganda ito ng Christians to switch sa faith nila. Kasi, sa article, galit si Lord sa mga saints, sa pari, dahil they promote idolatry. Hindi daw sila makakapagligtas ng tao, kundi Siya, Siya lang. Naniniwala naman akong Siya lang ang may kaya, but these saints will lead the people to Him, in heaven.

Ito kasi ang turo ng simbahan ko, at ito ang kinalakihan ko.

Habang naglalakad ako sa Singapore over a month ago, may lumapit sa aking Born Again. Sinabi niya na hindi daw ako makakapasok sa langit unless I get rid of my evil sins. Ito daw ay ang original sin nina Adama nd Eve na matatanggal lang kung ipapanganak akong muli. Hence, Born Again. Gusto ko talagang makapasok sa heaven, sino ba namang ayaw. Pero naiinis ako kung umaabot sa ganitong extent  ang religion para impluwensiyahan ako. And it's starting to become scary.

Akala ko, sapat na yung pananampalataya ko, ang pagtatawag ko sa mga santo kapag nalalagay sa peligro. Akala ko, sapat na yung takot ko sa hell, at ang matibay kong pag-aasam sa heaven. Akala ko, ang pakikinig sa salita ng Pope ang makakapagligtas sa akin, pero kung nasa hell pala siya, kanino na ako dapat makinig? Baka ika-peligro pa ng buhay ko, este ng buhay ko sa kabilang buhay, ang pagsunod sa mga payo niya.

The end of the world is scary, and I'm no angel. I say bad things when I am mad, I do bad things everyday. But at the end of it all, I pray, apologize, give thanks, talk with Him. I don't feel guilty not going to mass every Sunday, because I have issues with priests, and the money from the mass collection. Ahahah! But I listen to Him whenever I think I need guidance. I talk to Him when I am down. I talk to Him when I am happy. It's like having a dad I never had.

I don't know whom to believe anymore. Maybe it was never about the words during the homily, because priests can only say so much. As far as I know, and as far as I will ever be, it's just Him and me until the end. I only get one shot at this life, and I won't have it any other way. I'm a Catholic, and I believe my saints. I'm a Catholic and I might not be praying everyday, but when I do, I'm pretty sure I mean it. I love my Lord, and I am sure He loves me too.

RANDOMS

Hospital

until when will ******* be at the hospital? any idea?

uhmm.. I'm really really not sure. I'm not allowed to visit him. cause he's really depressed

yeah, I went there on his second day. so visiting him wouldnt worsen his case?

They said i'm gonna cry as in super. Cause like he's saying everything as in all.

i almost didnt believe at first. he did most of the talking during our visit. and he was writing a lot too. well, i think we just have to be strong for him. goodnight *****, see you soon!

Yes, yes. we have to be strong. i really miss him. okay! see ya!

***********

Minsan, mas nakakaiyak pa ang nangyyari sa totoong buhay kesa sa pelikula. Mas madrama, mas intense, siguro dahil hindi scripted.

Nakita ko ang pelikula mo, at hindi ito dito nagtatapos. Kapit lang, malapit na ang resolution mo. Sasamahan kita sa happy ending. Be strong, we'll be praying for you.

Ang Tunay na Magaling

Kung noong unang panahon, sina Einstein at Thomas Edison lang ang magaling, ngayon, hindi na. Siguro dahil na din sa technology kaya pakiramdam nung iba, magaling sila. Wala namang masama kung isipin mong magaling ka, as a matter of fact, makakatulong ito sa confidence, morale, at lahat-lahat na sa pagkatao mo.

Sabi nga nila, what you want to be, do and you shall be. Okay, imbento ko lang yan, pero malapit na yan dun sa gusto kong sabihin. I-claim mo kung anong gusto mo maging, at magiging ikaw yun eventually. Siguro may Law of Nature aspect ang bagay na yan about claiming, kasi more often than not, nagkakatotoo. Kumbaga, yan yung stepping stone, the push in the law of motion, the nori in maki, the A in the A-Z.

Hindi ako sanay magpatalo. Actually, jan ako nakilala, bilang "ang taong laging tama". Kung may pelikula ako, yan ang pamagat, Wado: Ito ang Tama". Kahit siguro mali, dahil na din sa pride at matinding paninindigan, ginagawa kong tama.

Kaya naman nakikipagtalo ang isang tao, kasi may point siya na VALID to begin with. Hence, the argument. Ang nakakaaway ng mga taong may VALID points ay yung mga tao na OPPOSITE ang VALID points. PEro hindi naman yan ang catch ng blog ko, kundi eto. Nahihirapan na akong ihiwalay ang tama sa mali, kasi wala nang nakikinig sa mga payo ko.

Hindi ko pala na sabi, pero yan ang role ko sa barkada ko dati, ang tagapayo. Kinuha na nga ako ng Face to Face para itabi sa Trio Tagapayo, tumanggi lang ako. Kapag may problema, kahit matigas na lalaki, umiiyak sa akin. Kaya naman ang taas din ng tingin ko sa sarili ko dati. Pero dahil ang mga taong ito ay tumatanda na din, nagsisimula na silang kumontra sa mga paliwanag ko na dati naman ay sinusunod nila.

Ganito siguro ang pakiramdam ng mga magulang kapag nagsisimula nang sumagot ang mga anak nila ng pabaral. Ang pakiramdam ng mga teacher ng college na pinipilosopo ng estudyante nila.

Noong bata ako, lahat ng sabihin ng magulang ko, akala ko tama. Kahit ang pamamalo ng tatay ko, akala ko tama. One time, pinag-aawayan namin ng kapatid ko ang ice candy. Imbes na ituro ang value of sharing, tinapon na lang niya para wala daw kaming pag-awayan. Values from my dad. Akala ko ay tama.

Pagdating ko ng high school, doon ko narealize na karamihan sa tinuturo niya ay mali, VALID para sa kanya, pero mali. Doon ako nagsimulang sumagot pabalik sa kanya, bumaba ang tingin ko sa kanya bilang tao dahil pinilipit niya ako sa mga bagay na mali naman pala *para sa akin.

Noong nag-mature ako, ayaw ko nang makinig sa opinyon ng ibang tao. Akala ko kasi, alam ko na kung ano ang tama sa mali. Kahit nga simbahan eh, sila na ayaw sa RH Bill, pakiramdam ko ay mali. Mga payo ng ibang tao, hindi ko sinusunod, kasi alam kong mas kilala ko ang sarili ko at mas alam ko kung ano ang tama o mali. Ganito na din kaya ang ibang tao towards sa akin?

Eksena:

Wado, tulong. Mahal ko pa siya, pero may asawa at anak na. Mahal daw niya ako, basta secret lang daw ang relasyon namin.

Okay, hiwalayan mo. Sinisira mo ang pamilya nila. Hindi true love yan, libog lang. Ikaw ang masama sa set-up na ganyan.

Ano ba ang alam mo sa love?! Bata ka pa, madami ka pang dapat matutunan. Hindi kami puro libog no! Love yun para sa akin!

END OF CONVERSATION

Mahirap makipagtalo sa taong may desisyon na sa una pa lang. Walang point kasi kahit anong mangyari, ay papanindigan niya ang desisyon niya. Ngayon, eto ang dilemma ko. Bakit ko ito naiisip, ang main thought na ito in general?

A. Dahil ba takot ako na wala nang makikinig sa akin, at hindi na ako powerful tulad dati?

B. Matalino na ang tao, at kaya na nila mag-isip para sa sarili nila? At hindi na mahalaga ang opinyon ko?

C. Wala nang genuine concern sa mundo, lahat may biases na.

D. Patay na ang taong makakapagsabi kung ano talaga ang totoong tama at mali.

Hindi ko pa din maisip kung ano ang sagot, pero ayaw ko na din malaman. Sino ba ang makakapag sabi kung ano ang totoong sagot sa mga bagay na yan? Eh kung sa opinyon ko ay madami lang talagang nagmmagaling sa mundo kahit hindi pa naman dapat. Madami na ang ganyan sa mundo actually, yung mga accountancy graduate na nanlalait ng editing ko, yung mga taong genuinely na bastos in their own right pero galit na galit kay Willie, PA na nag-uutos sa kapwa PA dahil self proclaimed senior PA na daw sila dahil sa tagal ng panahon, yung mga mahihirap na galit sa mayayaman dahil madamot daw sila, yung mga residents ng Gawad Kalinga sites na nambabastos at nanlalait ng mga volunteers, mga ganun.

***

Sa kabila ng lahat, at sa irony ng entry ko na ito, isa lang ang gusto kong mangyari. Sana ay makakita ako ng tao na genuine ang intention, at makakapagpayo ng walang-halong bias. Hindi yung taong mahal ako, kasi puro sa ikabubuti ko ang gugustuhin nila. Eh paano kung sa Singapore ako mag-grow at yayaman, pero ayaw nila kasi mapapalayo ako, at delikado at mamimiss nila ako?

In the coming weeks, I will open my doors to strangers. Find genuine souls, hopeful na maliwanagan ako sa kung ano ang tama at mali.

Kasalanan ito ng CBCP na may opinyon. Ahahah!

***

Salamat sa nagdaang Holy Week, nagkaroon ako ng enough time para magluto. Here's my latest experiment!

Puerto Prinsesa, Palawan

I'd really love to write about my Palawan experience, but sadly, I don't have the right words yet.

But for preview purpose, check out this video I made from the trip.

I'll write aout it soon, I promise.

Bye for now!